ECHO, verhalen over de liefde
HOE
BEGIN JE
MET EEN GEWELDIGE
KNAL
EN HIER ZIJN WE DAN
NOG WAT
BEDUUSD
EN MET
TUITENDE
OREN
ECHO
Een voorstelling voor volwassenen met POPPEN, MASKERS, VIDEO EN MUZIEK.
Gebaseerd op Griekse mythen, verhalen die al een paar duizend jaar een inspiratiebron zijn voor kunst, muziek, literatuur, dans en theater.
Er wordt gezegd dat alles begon met een hevige KNAL, waarna de eerste God, de Godin van de liefde, eenzaam over de wereld danste en dat er toen leven na leven ontstond.
Het verhaal van PYGMALION gaat over de beeldhouwer die iedere dag weer probeert om het mooiste kunstwerk ooit te maken. Hij woont alleen, want hij kan geen enkele vrouw vinden die voldoet aan zijn hoge eisen. Als hij zijn ideale vrouw uit steen hakt wordt hij verliefd op haar. Maar eenmaal door de goden tot leven gewekt verlaat zij hem. Na korte tijd van verdriet gaat hij weer hakken aan het mooiste beeld ooit. Het verhaal van de wrede NARCISSUS vertelt hoe hij dolverliefd wordt op zichzelf en sterft van liefdesverdriet. En over het spiegelende water, dat reinigt, leven brengt en vernietigt en waarin wonderschone nimfen ons verleiden. Wee degene die daar geen weerstand aan kan bieden! ALLE VERHALEN gaan over de godin van de liefde, AFRODITE, die vriendelijk glimlacht, maar die slaapt met de god van de oorlog.
ECHO wordt gespeeld in oude kerkjes, theaters en op andere geschikte plekken en is vanaf nu te boeken.
Spel, ontwerp, uitvoering: Vincent Alders
Eindregie: Lies van de Wiel
Techniek geluidsdecor: Frans van Rijn
Technische ondersteuning: Herman van Keulen
Uitvoering kostuums poppen: Lies Bellem
Ontwerp en uitvoering affiche/folder: Marlies Veldhuis
Ontwikkeling website: Marcel Pol
Fotografie: Ruud Mast
Enkele quotes uit het advies van de Kunstraad Groningen over deze voorstelling:
‘De voorstelling onderscheidt zich van veel andere producties. Een collage-achtig werkstuk van een kunstenaar die ons op zijn heel eigen manier overbekende verhalen wil vertellen. De verhaallijnen geven structuur aan de voorstelling, maar het bijzondere zit hem in de manier waarop ze aan het publiek worden gepresenteerd: kleinschalig en intiem omdat er maar één speler op het toneel aanwezig is, veelvormig omdat die ene speler het ene moment een gewone verteller is en dan weer een poppenspeler of een beeldend kunstenaar die in zijn eigen installatie een performance geeft.’
Vincent Alders presenteert zich aanvankelijk als eenvoudig knutselaar, die met barbiepoppen in kartonnen dozen het verhaal over Pygmalion verbeeld. “Hoe begin je ‘is wat hij ons letterlijk verteld en laat zien. Gaande weg nemen video en geluidstechnieken de bezoekers mee in een meer dan ingenieus uitgedacht concept. In het tweede verhaal over Narcissus toont Alders zich de magister poppenspeler, waarbij hij vanuit de bron, (schaal van een lampet stel!) door het kerkje van Adorp echos laat klinken en rivieren stromen, waarboven bosnimphen zweven. Wanneer Narcissus zichzelf ziet, verdrinkt hij in de bron, nadat zijn beeld dubbelgespiegeld ( boven de bron monteerde Alders ook een camera) het publiek aankijkt. En dan vanuit Google volgen al die beeltenissen die via internetkanalen als facebook ons dagelijks aankijken: allen Narcissus is wat Alders ons lijkt mee te geven, en ja , wie zal dat in ons Selfie tijdperk ontkennen?
Joukje Pees